විවරණ

 ස්නේහයේ නගරයයි 

ස්නේහයේ නගරයයි සිත මගේ 
මාවතක් හෝ නොවූ රාගයේ 
වන්දනාවේ ගිහින් එන්න ආසයි මටත් 
කොයි ඉසව්වේද ඒ මෙත් පුරේ 

යෞවනේ නිල් නුවන් සේ රැඳී 
රන් මලක් වේද හද සල් වනේ
නෙත් පහන් දල්වා සිත් සඳුන් දුම් දවා 
රන් සිනා පාමි පූජාසනේ......

මේ නවාතැන් ගෙවා ආත්මයේ 
යනතුරා මිලින වී මතු දිනේ 
සෙනෙහසේ සිහිලඹින් දෙවන සේ යදියි මා 
පූජනීය වූ උතුම් ආදරේ........

ගායනය -: අමර සිරි පීරිස්

                    මැණික් ගුණසේකර 
පද රචනය -: හේමසිරි ගුණතුංග
සංගීතය -: රෝහණ වීරසිංහ 

ප්‍රේමය ගැන ලියැවුණු ගීත ඕනෑ තරම් අප අසා ඇත .නමුත් ප්‍රේමයේ පිවිතුරු බව පිළිබඳ ලියැවුණු ගීත අල්පය.එබැවින් "ස්නේහයෙ නගරයි" ගීතයට හිමි වන්නේ සුවිශේෂී ස්ථානයකි.හේමසිරි ගුණසිංහ මහතා අතින් ලියැවෙන මෙම ගීතය සහෘදයාගේ දෙසවන තුළ රැව් පිළිරැව් දෙන්නේ රෝහණ වීරසිංහ මහතාගේ සංගීතය හා අමරසිරි පීරිස් මහතාගේ හා මැණික් ජයසේකර මහත්මිය ගේ ගාගායනයෙන් පෝෂණය වූ නිසාවෙනි.

ගීතයට වස්තු විෂය වන්නේ හේමසිරි ගුණසිංහ මහතා ලද සත්‍ය අත්දැකීමකි.ගුනසිංහයන් ට බස් රථයක් තුළ දී හමුවන එකිනෙකාට නොදන්නා ගැහැණු ළමයෙකු හා පිරිමි ළමයෙකු බස් ගමන අවසානයේදී පෙම්වතුන් වී බසෙන් බැස එන ආකාරය දැක ආදරය මෙතරම් ලාභ ද යන ප්‍රශ්නය වේ.එකී අත්දැකීම පාදක කොට ගනිමින් මෙම ගීතය රචනා වෙයි.

රචකයා ගීතය ගීතය ආරම්භයේ දීම පෙම්වතාගේ ප්‍රේමයේ ඇති පවිත්‍රත්වය විදහා දක්වයි.පෙම්වතා පවසන ආකාරයට ඔහුගේ සිත ස්නේහයේ පිරුණු නගරයකි.ඔහුගේ ස්නේහය එතරම් විශාල ය .එහි රාගය නැමැති මාවතක් නොමැත.මුළු නගරය ම පිරී ඇත්තේ  ආදරයෙන් හා ස්නේහයෙන් පමණි.

ස්නේහයේ නගරයයි සිත මගේ 

මාවතක් හෝ නොවූ රාගයේ 

පෙම්වතිය මේ ප්‍රේමවන්තයාගේ ස්නේහය දකින්නේ මෙත් පුරයක් ලෙසිනි.එනම් කරුණාවෙන්,මෛත්‍රියෙන් පිරුණු පුරයක් ලෙස  ට ය.ඇ ඒ මෙත් පුරේ හා යෑමට දැඩි කැමැත්තක් දක්වයි.ප්‍රේමවන්තයාගේ ස්නේහේ නැමැති මෙත් පුරය වන්දනා කිරීමට ඇය ඇත්තේ දැඩි කැමැත්තකි.

වන්දනාවේ ගිහින් එන්න ආසයි මටත් 
කොයි ඉසව්වේද ඒ මෙත් පුරේ 

රචකයා ගීතය පුරාවට ම උපමා රූපක යොදා ගනිමින් ගීතයේ අපූර්වත්වය ශ්‍රාවකයා ඉදිරියේ ජීවමාන කරවයි.රචකයා ආදරය සල් වනයකට  උපමා කරන්නේ එබැවිනි.ඒ ආදරය නමැති සල් වනයේ පිපුණු රන් මලක් ලෙස තම ප්‍රේමවන්තිය දකී.නූතන ගීතය තුළ ඇති උපමාවන් ට වඩා සෞම්‍ය ගුණයෙන් යුක්තව ප්‍රේම වන්තයා තම පෙම්වතිය දෙස බලයි.ඒ ශ්‍රාවකයා තුළ පහන් හැඟීමක් ඇති කරවන්නකි.ඇය ආදරය තුළ නෙත් පහන් දල්වමින් සිත් සඳුන් දුම් වලින් ඔහුගේ සිත නමැති පූජාසනය සුවඳ ගන්වන්නට හා ආලෝකමත් කරන්නට  පෙරුම් පුරයි.ඒ දෙදෙනා එකිනෙකාගේ ප්‍රේමය කෙරෙහි දක්වන ආකල්පය යි.

යෞවනේ නිල් නුවන් සේ රැඳී 
රන් මලක් වේද හද සල් වනේ
නෙත් පහන් දල්වා සිත් සඳුන් දුම් දවා 
රන් සිනා පාමි පූජාසනේ......

ගීතය අවසානය ට පෙම්වතුන් දෙදෙනා පිවිතුරු ප්‍රාර්ථනාවක් සිත දරාගෙන තම ආදරය ඉදිරියට ගෙන යන බව පෙනී යයි.ජිවිතයේ එක් එක් නවාතැන් පසුකරමින් යන මේ ජිවිතය ගමනේ අවසානය වන තුරු ම ඇය ව සෙනෙහසින් රැක බලා ගන්නටත් ඇයට ආදරේ කරන්න ටත් ඇය හා ජීවිතේ ගෙවන්නටත් ඔහු පොරොන්දු වෙයි.

ඔහුගේ පූජනීය පිවිතුරු ආදරයේ සෙනෙහස නැමැති සිසිල් දියෙන් නා වන ලෙස ඇය ඔහුගෙන් අයද සිටි. 

මේ නවාතැන් ගෙවා ආත්මයේ 
යනතුරා මිලින වී මතු දිනේ 
සෙනෙහසේ සිහිලඹින් දෙවන සේ යදියි මා 
පූජනීය වූ උතුම් ආදරේ........

ගීතයේ පදමාලාව  ඉතා අලංකාර ය.උපමා රූපක යොදා ගනිමින් ගීතයට ආත්මීය  අර්ථයක් ලබා දීමට රචකයා සමත් වේ.ඊට නොදෙවෙනි ලෙස අමරසිරි පීරිස් සහ මැණික් ගුණසේකර  තම හඬ මුසු කරමින් ශ්‍රාවකයාව ගීතය තුළ ජීවමාන කර වීමට සමත් වේ.